Soep met visballetjes

Het eten is hier heerlijk en het ziet er prachtig uit. Maar hoe komt dit nu op je bordje? Fiona, die al haar hele leven in Maleisie woont wil mij wel laten zien waar en hoe dit gemaakt wordt. Tina, die hier net is komen wonen gaat ook mee.

Nadat we de kinderen naar school hebben gebracht vertrekken we naar het vissersdorp Kuala Selangor. We zijn net op weg als Fiona me vraagt of ik al gegeten heb. Nou, ik lust wel een klein hapje. We stoppen bij een visrestaurant en even later genieten we van ons ontbijt: soep met visballetjes. De balletjes zijn gemaakt van restjes vis.

Kuala Selangor
De geur van vis is in dit dorp sterker dan ik dacht. We bezoeken een huisje op palen waar de vis wordt verwerkt. Een meisje is rolletjes aan het draaien met een plat mes. Een ander meisje maakt balletjes voor in de soep. En verderop is een groep vierkante lasagnebladen aan het rollen. Niet met een deegroller maar met een lege wijnfles. En het is ook geen deeg maar vermalen restjes vis.

Van het draaien van de rolletjes vis heb ik een video gemaakt

Buiten, op een houten vloer naast het gebouw wordt de vis gefileerd. Ze zullen de vloer toch wel schoon schrobben als ze klaar zijn? Gisteren ging de les Pilatus niet door. De trainer had de dag ervoor vis gegeten en voelde zich niet lekker. Ik hoor regelmatig dat mensen zich niet lekker voelen na het eten van vis. 

In het gebouw aan de overkant worden de stukjes vis versierd met een strikje, ingevroren en vervolgens vervoerd naar restaurants. Daar worden ze gegrild, gebakken of gekookt en tenslotte op je bordje gelegd. Eet smakelijk!

Chinese wensboom
Voor we naar huis gaan wil Fiona ons nog iets moois laten zien. Vlakbij de visafslag in Sekinchan vind je een boom die volgehangen is met rode wenslintjes. Onder de boom ligt iemand te slapen in een hangmat die gemaakt is van een visnet. De hangmat ernaast vind ik nog mooier.

Uitzicht op zee
We klimmen op de uitkijktoren die naast de boom staat. Vanuit de toren hebben we een prachtig uitzicht op de Straat van Melakka. Het is nu eb vertelt Fiona. Over een paar uur staat het water hoger en komen de vissers weer terug. Hun boten vol met verse vis. We eten nog een visje in een restaurant en dan is het toch echt tijd om naar huis te gaan.