Klimmen, glijden en kruipen in Ipoh

Een lang weekend naar Ipoh, een culturele stad omringd door kalksteengrotten. De kinderen willen niet mee dus zijn we weer met z’n twee op avontuur.

We beginnen in het centrum. Honderd jaar geleden werd er tin gevonden in Ipoh. De kolonisten bouwen van de winst een paar mooie huizen, overheidsgebouwen en een prachtig treinstation. Net of je in de koloniale tijd bent.  

Tijdens het wandelen door het stadje komen we langs het Art museum. Altijd leuk voor een paar mooie foto’s.

Kellie’s castle
Dit buitenhuis van een Schotse kolonist is nooit afgebouwd omdat hij is overleden. Het was de bedoeling dat er een lift zou komen in het huis maar het is bij de schacht gebleven. Dus dat betekent trappen lopen. Je mag zelfs op het dak lopen. Een paar omgewaaide paaltjes moeten er voor zorgen dat je niet van het dak valt.

Eten in Ipoh
Het bekende Ipoh bean sprouts chicken geproefd. Een stuk kip in reepjes gehakt met een heerlijk sausje en veel taugé. Er zijn in Ipoh veel Chinese restaurants, maar er zijn er weinig open vanwege het natte seizoen.

De volgende ochtend vinden we een lokaal Chinees restaurant waar we een noodle soep krijgen waar lekkere hapjes in drijven als yum yum, tahoe en een plakje worst met een bittere groene rand. Een keer iets anders dan het gebruikelijke bakje yoghurt.

Klimmen naar 800 meter
Ipoh is een stad dat omringd is door hoge bergen. Na het ontbijt beklimmen we Kledang hill. Een steile klim van 20 naar 800 meter. Wij zijn op gympen maar ik heb ook een paar klimmers op blote voeten gezien! Helaas was het wat mistig boven maar dat maakt voor dit meisje niet uit. Ze wil graag met me op de foto.  

Tempels in grotten
We reden op de heenweg langs een paar grotten waar je grote Boeddha’s voor de deur ziet staan. Rond Ipoh zijn wel 30 grottempels te vinden. We kunnen ze niet allemaal bezoeken dus kiezen we voor Kek Lok Tong, ook zonder beelden al een prachtige grot.

Tempurung
Als laatste en voor Patrick hoogtepunt van de reis verkennen we zondag Gua Tempurung, een grote kalksteengrot. Met een groep van in totaal 30 jongeren(!) kiezen we voor de langste tocht van vier uur.

De grot ruikt bij binnenkomst naar vleermuizen. Aan het einde van het stenen pad klimmen we over het paaltje en glijden in het donker naar de ondergrondse rivier. Gelukkig hebben we een lichtje op ons hoofd. Ook hier weer veel klimmen. En soms op de buik kruipen(nat!) door een gangetje onder de rotsen door. Patrick wordt steeds enthousiaster en begint onderweg al over een volgende keer.